Invloedrijke aandeelhouders in de Verenigde Staten sleuren onwillige bedrijven mee in de cultuuroorlogen die het land teisteren, waardoor de grens tussen politiek en bedrijfsleven vervaagt.

De concurrentie van aandeelhouders dringt steeds vaker aan op beleid dat wijdverspreide waarden van gelijkheid en sociale rechtvaardigheid bevordert, zoals steun voor transgenderrechten en hogere minimumlonen. Sommige aandeelhouders zeggen dat dit nodig is om goede arbeidsvoorwaarden te bevorderen en om de merkreputatie van bedrijven te beschermen. Tegenstanders zeggen echter dat dit slechts politiek activisme is dat de winst en verantwoordelijkheid van bedrijven aantast.

In sommige gevallen hebben bedrijven toegegeven aan de eisen van aandeelhouders. Zo overtuigden aandeelhouders van Amazon en Starbucks het management om speciale training te bieden tegen raciale vooringenomenheid. Meer in het algemeen hebben activisten ‘stemovereenkomsten’ gebruikt om invloed uit te oefenen op de nominatie van bestuurders, het beloningsbeleid en de sociale en milieuprestaties van bedrijven.

Bedrijven zijn verdeeld over de vraag of ze zich moeten bemoeien met de politieke discussies waaraan ze blootstaan. Onder activisten is het idee wijdverspreid dat bedrijven op zijn minst morele verantwoordelijkheden hebben ten opzichte van de samenleving waarin ze opereren. Sommige aandeelhouders zeggen dat ze hun investeringen willen gebruiken om sociale verandering te creëren en om bedrijven verantwoordelijk te houden voor sociale en milieuproblemen.